De heilige Johannes Jozef van het Kruis (San Giovanni Giuseppe della Croce) is een emblematische figuur van de franciscaanse spiritualiteit. Hij werd geboren in het Italië van de 17e eeuw en onderscheidde zich door zijn diepe nederigheid, zijn ascetische leven en zijn ijver voor de hervorming van zijn orde. Hij werd heilig verklaard in 1839 en blijft een voorbeeld van zelfverloochening en naastenliefde voor de gelovigen.
Zijn jeugd en intrede in het religieuze leven
Geboorte en kindertijd
Jean Joseph de la Croix werd geboren onder de naam Carlo Gaetano Calosirto op 15 augustus 1654 op het eiland Ischia, voor de kust van Napels, Italië. Hij groeide op in een zeer christelijke familie, die hem de waarden van vroomheid en nederigheid bijbracht. Al op jonge leeftijd vertoonde hij tekenen van een religieuze roeping en een natuurlijke neiging tot gebed en het afzweren van wereldse genoegens.
Van jongs af aan voelde hij zich aangetrokken tot het kloosterleven en voelde hij een innerlijke roeping om zich volledig aan God te wijden. Geïnspireerd door het voorbeeld van de heilige Petrus van Alcantara, wendde hij zich tot de orde van hervormde franciscanen, ook bekend als Alcantarijnen, die een sober leven voorstonden en een strikte naleving van de regel van de heilige Franciscus van Assisi.
Zijn intrede in de franciscaanse orde
Op 16-jarige leeftijd trad Carlo Gaetano in het klooster in Napels en nam de naam Johannes Jozef van het Kruis aan, als eerbetoon aan de heilige Johannes van het Kruis, een grote figuur van de christelijke mystiek. Hij legde zijn geloften af in 1671 en ging een leven leiden van strenge ascese, gekenmerkt door gebed, boetedoening en gehoorzaamheid.
Vanaf zijn eerste jaren als monnik maakte hij indruk op zijn superieuren met zijn ijver en verlangen naar spirituele perfectie. Hij bracht lange uren door in gebed en legde zichzelf strenge verstervingen op: hij sliep weinig en leefde in uiterste eenvoud.
Zijn hervormingsmissie en zijn verantwoordelijkheden in de orde
Kloosterhervorming en voorbeeldigheid
Op 24-jarige leeftijd werd Johannes Jozef uitgezonden om een nieuw klooster te helpen stichten in Piedimonte d'Alife, vlakbij Napels. Daar bracht hij de idealen van de Franciscaanse hervorming in praktijk:
Absolute armoede: hij weigerde alle materiële gemakken en leefde in sobere omstandigheden.
Strikte gehoorzaamheid aan de regel van Franciscus: hij moedigde zijn broeders aan om een eenvoudig leven te leiden, toegewijd aan God.
Dienstbaarheid aan de allerarmsten: hij besteedde tijd aan de zieken en behoeftigen.
Zijn nederigheid en toewijding maken hem tot een voorbeeld voor zijn franciscaanse broeders, die hem zien als een spirituele gids.
Aangewezen als overste en geestelijk leidsman
Omwille van zijn grote kwaliteiten wordt Johannes Jozef gekozen tot overste van het klooster en belast met de geestelijke leiding van verschillende kloosters. Hij regeerde met zachtheid en wijsheid, altijd bezorgd om het spirituele welzijn van de religieuzen die hij onder zijn hoede had.
Na zijn hoge verantwoordelijkheden weigerde hij elke vorm van privilege en bleef hij een leven leiden van eenvoud en boetedoening. Hij voerde zelf de meest nederige taken in het klooster uit, zoals het vegen van de vloeren of de afwas, om trouw te blijven aan de geest van de heilige Franciscus van Assisi.
Zijn mystieke leven en wonderen
Een man van gebed en extase
Jean Jozef van het Kruis staat bekend om zijn diepgaande mystieke leven. Hij bracht lange uren door in gebed, vaak in extase, waarbij hij spirituele openbaringen en troost ontving. Er wordt gezegd dat hij kon zweven tijdens het gebed, een teken van zijn intense eenheid met God.
Hij ontving ook de gave van profetie en kon harten lezen. Veel gelovigen en religieuzen kwamen naar hem toe voor advies en woorden van troost.
Zijn wonderen
Veel wonderen worden aan hem toegeschreven tijdens zijn leven, waaronder:
Miraculeuze genezingen: er wordt gezegd dat hij zieken genas door eenvoudigweg zijn gebed en voorspraak.
Vermeervoudiging van voedsel: bij verschillende gelegenheden vermenigvuldigde het voedsel van het klooster zich op mysterieuze wijze onder zijn zegen.
Bilocatie: sommige getuigen beweren hem op twee plaatsen tegelijk te hebben gezien, een fenomeen dat ook is waargenomen bij andere mystieke heiligen zoals de heilige Pater Pio.
Deze buitengewone tekenen versterken de verering waarin hij wordt gehouden, en veel mensen komen om zijn hulp en gebeden vragen.
Zijn dood en heiligverklaring
Een levenseinde getekend door lijden
Tegen het einde van zijn leven onderging Johannes Jozef van het Kruis groot lichamelijk lijden, dat hij met geduld en overgave aan God aanvaardde.
Hij stierf op 5 maart 1734 in Napels, 79 jaar oud, omringd door zijn Franciscaanse broeders. Zijn reputatie van heiligheid was zo groot dat veel mensen hun respect kwamen betuigen aan zijn overblijfselen.
Zijn heiligverklaring
Na zijn dood verspreidde zijn cultus zich snel in Italië en daarbuiten.
Na zijn dood werden talrijke wonderen gemeld, wat de overtuiging versterkte dat hij bij God bemiddelde voor de gelovigen.
Als erkenning voor zijn voorbeeldige leven werd hij in 1789 zalig verklaard door paus Pius VI en in 1839 heilig verklaard door paus Gregorius XVI. Hij wordt gevierd op 5 maart, de dag van zijn dood.
Zijn spirituele nalatenschap
De heilige Johannes Jozef van het Kruis blijft een inspirerende figuur voor christenen. Zijn boodschap rust op drie pijlers:
Absolute nederigheid: hij weigerde altijd eerbewijzen en leefde in eenvoud.
Constant gebed: Zijn verbondenheid met God was de bron van zijn kracht en zijn wonderen.
Hartelijkheid jegens armen en zieken: Hij belichaamde de geest van Franciscus door de meest behoeftigen te dienen.
Tot op de dag van vandaag inspireert zijn voorbeeld religieuzen en leken om een leven te leiden dat meer gericht is op God, in gebed en dienstbaarheid aan anderen.
Conclusie
Sint Johannes Jozef van het Kruis belichaamde gedurende zijn hele leven het franciscaanse ideaal van nederigheid, armoede en naastenliefde. Zijn diepgaande spiritualiteit en de wonderen die aan hem worden toegeschreven hebben van hem een heilige gemaakt die ver buiten Italië wordt vereerd. Zijn boodschap blijft vandaag de dag relevant: stel God centraal in je leven en zet je met liefde en nederigheid in voor anderen.
Moge zijn voorbeeld mensen blijven inspireren die hun geloof willen verdiepen en het evangelie willen leven in hun dagelijks leven.
